De overdracht.

Vandaag is de overdracht geweest van het huis in Zoetermeer. We hebben de sleutels!!
Vanaf vandaag kan het verbouwen en inpakken beginnen.

Maar het wordt ook een moeilijke periode. We hebben afscheid moeten nemen van al zoveel dieren. En nu komt dan ook de tijd dat de laatste dieren een ander thuis zullen moeten krijgen. De afgelopen twee jaar ben ik al bezig geweest met het wegdoen van alle geiten. Alleen de alleroudste twee dames, Julia en Whin, zijn nog hier.

Voor hen heb ik de beslissing genomen dat ik geen ander huis meer voor ze zoek. Ze kunnen hier niet blijven en gezien hun hoge leeftijd vind ik herplaatsen ook geen optie.
Beide dames zijn al heel oud (13 en 14 jaar), Whin mankeert al van alles en is echt versleten. Een waardig afscheid is het minste wat we voor ze kunnen regelen.
Zodoende hebben we in overleg met de dierenarts besloten om ze rustig in te laten slapen op de plek waar Juul haar hele leven heeft doorgebracht en Whin de laatste 12 jaar ook een fijn leven heeft gehad. Maar het doet niet minder pijn en is natuurlijk ook een afsluiting van een deel van mijn leven. Maar een flat en reizen gaat nu eenmaal niet samen met het fokken van geiten.
Ook voor de katten zullen we de komende tijd een nieuw thuis moeten proberen te vinden maar dat schuif ik nog even voor me uit. 🙁
De stal en de weide zal als eerste leeg komen te staan en hopelijk komen daar weer snel nieuwe dieren in die er gelukkig zullen zijn.

One step at a time, you'll get there!

De aankoop van het huis in Italië verloopt tot op heden goed. Het huis was nog beschikbaar en de onderhandelingen zijn voor zover nodig gedaan.
Het was een tegenvaller dat niet het hele grondoppervlakte erbij hoorde maar dan het onderste gedeelte een apart bouwperceel bleek te zijn.
We hebben dit stuk er toch maar bijgekocht want er zit een bouwvergunning op voor 500 m2 bebouwing. Dat zou dus betekenen dat er, in het ergste geval, gewoon een flatgebouw met een aantal appartementen achter ons toekomstige huis kan en mag worden gebouwd.
Dat zou natuurlijk wel het woongenot en vooral ook het uitzicht behoorlijk verpesten. Dus na de nodige onderhandelingen zijn we op een totaalplaatje uitgekomen en wordt er nu gewerkt aan een ‘proposta’, zoiets als ons voorlopig koopkontrakt.
In Italë verloopt het koopproces wel wat anders dan in Nederland en één van de problemen is dat er in het verleden niet veel geregistreerd is bij gemeentes en men dit nu probeert in te halen.
Alles moet tot op de cm gecontroleerd worden en in orde zijn. De vorige eigenaren hebben gelukkig de plicht om alles in orde te maken.
Maar dan moet je natuurlijk wel een makelaar hebben die dat allemaal nauwkeurig in de gaten houdt want anders zijn wij bij de verkoop in de toekomst de klos.
En alles is gebaseerd uit deze kladjes uit de 60-er jaren. *lol*